بیش از آنکه به به کوه برویم باید بدانیم که ورزش در طبیعت تفاوت بنیادی با ورزشهای دیگر دارد . نخست این که محیط این ورزش (کوهستان) دست ساخته ی انسان نیست بلکه حاصل میلیون ها سال میباشد وبه این دلیل اگر آسیبی به محیط کوهستان وارد سازیم جبران آن به سادگی میسر نخواهد بود . دیگر آنکه عوامل موجود در کوهستان بسیار نیرومند و تا حد زیادی پیش بینی ناپذیر است و از این رو خطر برای ورزشکاران بی احتیاط و نا آزموده بسیار زیاد است .

یکی از کوهنوردان با تجربه گفته است که در کوهنوردی دو چیز را باید بیاموزیم ۱- اصول ایمنی در کوهستان برای آنکه به خود آسیب نرسانیم ۲- اصول حفاظت کوهستان برای آنکه به کوه آسیب نرسانیم

اگر ورزش کوهنوردی را تازه شروع کرده اید در ابتدای کار ممکن است مسایل و مشکلاتی برای شما بوجود بیاید با پیدا کردن یک همراه با تجربه " کار تا حدی آسان می شود . این فرد کارکشته می تواند کمکهای فراوان به شما بکند و راهنمای خوبی برایتان باشد . در نخستین برنامه های خود سعی نکنید پا به پای کسانی باشید که بیشتر کوهنوردی کرده اند چرا که ممکن است خود را بسیار خسته و یا به خطر اندازید. بویژه اگر با اعضای یک گروه کوهنوردی حرکت می کنید توجه داشته باشید که در این جمع معمولا اشخاص ماجراجو و نترسی پیدا می شوند که پا را از حاشیه های اطمینان فراتر می گذارند. شاید این اشخاص آگاهانه برای گذر از مرزهایی (به جا گذاشتن رکورد و...) خود را درگیر یک مسیر سنگی دشوار می کنند و یا قصد صعود سریع به قله را داشته باشند . شما به این وسوسه ها دچار نشوید که خود را قوی نشان دهید . در عوض به سرپرست برنامه توضیح دهید که می خواهید بدون فشار آوردن به خود وبدون پذیرش خطر از کوه لذت ببرید

اگر تازه وارد هستید از اوایل خرداد تا اواخر مهر را برای کوهنوردی انتخاب کنید . چون در فصول دیگر خصوصا زمستان "خطراتی از قبیل بهمن" سرمازدگی" سرخوردن" کولاک و طوفان و گم شدن در مه و... پیش می آید. و داشتن تجربیات نظری و عملی برای چنین فصولی ضرورت دارد. هرگز تنها به کوه نروید حتی یک کوهنورد باتجربه هم ممکن است بدلیل پیچ خوردن مچ پایش نتواند حرکت کند و اگر همراه نداشته باشد ممکن است جان خود را از دست بدهد .

کوهنوردی ورزش گروهی میباشد و در ورزش کوهنوردی تک روی جایی ندارد . کوهنوردی دارای چهار پایه ی اساسی به نامهای توانایی"تغذیه"تجهیزات و تجربه است .

ضمنا در اوایل آغاز ورزش کوهنوردی " زمانی که صرف بالا رفتن از کوه می کنید از سه الی چهار ساعت بیشتر نباشد.

وسایلی که برای چنین برنامه هایی لازم دارید می تواند بسیار ساده باشد . یک جفت کفش ورزشی که کف پوش ضخیم و کمی نرم (برای جلوگیری از سر خوردن) داشته باشد - یک کوله پشتی کوچک - یک پیراهن و شلوار آزاد - پیراهن بادگیر - عینک آفتابی - کرم ضد آفتاب - حدود دو لیتر آب - کمی تنقلات - نان - میوه و...

صعود خود را صبح زود آغاز کنید . همیشه طوری برنامه ریزی کنید که وقت اضافی برای استراحت " بازگشت و حوادث پیش بینی نشده داشته باشید .

چند نکته اساسی برای یک کوهنورد :

کوله پشتی خانه ی کوچک کوهنورد است - قدمهای خود را نسبت به شیبها تنظیم کنید - از تک روی پرهیز کنید - تنها به کوه نروید - نظم طبیعت را بهم نزنید - گیاهان را به آتش نکشید - به حیوانات آسیب نرسانید - آب چشمه ها را آلوده نکنید - کنار چادر آتش به پا نکنید - همیشه مقداری آب " مواد قندی و نمکی به همراه داشته باشید - انرژی خود را تقسیم کنید یعنی هر وقت از کوه بر می گردید احساس خستگی و کوفتگی شدید نکنید - به ستون یک حرکت کنید ( پشت سر هم و به فاصله ی یک متر ) - در صعود هیچ گاه از مسیر های شنی " بیراهه ها و مسیر های ریزشی استفاده نکید - در کوهنوردی اولین اشتباه آخرین اشتباه است یعنی دیگر وجود ندارید که اشتباه بعدی رخ دهد بنابراین مواظب سلامتی خودتان باشید - نزدیک به قله هیچ گاه شتاب نکنید و همیشه جمعی به قله برسید چون در جمع کوهنوردان بین افراد برتری وجود ندارد - محیط کوهستان را پاکیزه نگه دارید و این فرهنگ را رعایت کنید